4-02-2007

uzupełnione 10-03-2007

Pismo

Wiosną ubiegłego roku informowałem o wprowadzeniu alfabetu o specjalnych cechach ( patrz Pochodzenie PRAWA ). Jego istotą było odejście od stosowanego liternictwa i zrobiłem to w celu uwolnienia się od wpływów przeszłości. Inną cechą tego alfabetu jest to, że zapisane słowo udostępnia bezpośrednio także pojęcie , które kryje się za słowem ( terminem ). Myślałem o takiej możliwości w trakcie opracowywania alfabetu. Myślałem o tym , by zapis myśli i mowy osiągnął taką doskonałość , przy której graficzna postać słowa udostępniałaby w sposób namacalny pojęcie , które nosimy w sobie, w swoich myślach i w odczuciach , by w ten sposób osiągnąć przy lekturze tekstów namacalny , bezpośredni kontakt z naturą. To powiodło się.

Wiedziałem o tym już wtedy i było to dla mnie ogromnie intrygujące , jednak w tamtym momencie nie informowałem o tym , bo skupiłem swoją uwagę na czym innym. Pomyślałem wtedy , że ta cecha zapisu i tak jest widoczna , bo jest jawna. Ostatecznie zaniechałem wówczas tego tematu.

Ostatnio wpadł mi w ręce artykuł 'Ji – znaczy pismo' (1)

( http://www.macworld.pl/artykuly/23553_3.html ) omawiający japońskie pismo. Autor , Pan Yoshida omawia pismo ideograficzne Kanji , które przywędrowało do Japonii z Chin oraz pismo fonetyczne ( zapis sylab ) Hiragana i Katakana. W tym opracowaniu robi on to w sposób szczególny , udostępniając nie tylko cechy widzialne pisma . Podkreśla on ponadto funkcję emocjonalną skomplikowanego pisma japońskiego . Odnalazłem tu myśli o roli znaku pisarskiego podobne do moich.

Autor zwraca najpierw uwagę na mnogość znaków pisma japońskiego i trudność jego zapisu, pisze tak : ' We współczesnej literaturze japońskiej używa się ponad 3500 znaków Kanji , niezbędna zas do czytania ilość znaków wynosi 1945. Tyle właśnie znaków musza poznać dzieci w ciągu dziewięciu lat nauki w szkole obowiązkowej. Dzieci japońskie musza pokonać jeszcze jedną trudność – muszą zapamiętać kolejność pisania poszczególnych elementów znaków , a ponadto kierunek pisania , czyli prowadzenia pędzla po papierze , inny dla każdego znaku. '

Pisząc o mnogości znaków pisma japońskiego i o ich skomplikowanym kształcie , zwraca przy tym uwagę na jego wartość , która dla nas nie jest oczywista.

Pisze tak : ' Japończycy muszą pokonać niemałą trudność , aby poznać współczesny język. Cudzoziemcy często zastanawiają się , dlaczego Japończycy nie podjęli próby zmiany tak skomplikowanego systemu znaków ? Czasami trudno jest to zrozumieć , lecz dla Japończyków ta różnorodność znaków stanowi najdroższy skarb',

i dalej : ' W Japonii uważa się , że ten skomplikowany system znaków daje niezwykłe mozliwości prezyzyjnego przekazu myśli. Znaki pisma japońskiego są najpiękniejszymi w świecie , jeżeli chodzi o doskonałość formy graficznej',

i dalej : 'W japońskiej szkole podstawowej odbywają się obowiązkowe zajęcia kaligrafii , do których używa się zazwyczaj pędzla lub ołówka. W Japonii kaligrafia uważana jest za jedną z dyscyplin sztuki. Jest ona zwierciadłem duszy piszącego i dlatego kaligrafowany znak jest dziełem graficznym, a kaligraf artystą.'

W cytowanych słowach znajdujemy następujące określenia: 'najdroższy skarb', 'precyzja przekazu mysli', 'najpiękniejsze w świecie znaki', 'znak zwierciadło duszy', 'kaligraf artysta' , 'znak dzieło graficzne'.

W tekście są zamieszczone wykaligrafowane znaki japońskie. Porównałem je z zapisanymi słowami w innych językach , dokonanymi we wprowadzonym przeze mnie alfabecie. Efekt pokazuję poniżej w Tabeli2 poniżej.

Kiedy wodzimy spojrzeniem ( myszką) po zapisach słów i porównujemy je ze znakami Kanji , dostrzegamy niemalże identyczność jakości. Mam tu na myśli odczucie całościowe zapisu słowa jako graficznej prezentacji , kiedy nie skupiam się przy tym na poszczególnych literach ale odczuwam piękno całego słowa i jego znaczenie jednocześnie - wszystko składa się razem na sens. Ten sens , to właśnie rezonans naszej duszy w zetknięciu ze znakiem.

W tym momencie nie tylko uświadamiam sobie znaczenie kryjące się za znakiem ale także odczuwam estetykę znaku ( wszystkich liter łącznie ). Przekaz pojęcia dokonuje się na takim poziomie odbioru. Stosowne jest więc tu określenie 'znak zwierciadło duszy' , którego użył Yoshida . Sam 'znak' jest tylko pośrednikiem w przekazie odczucia rzeczywistości , które towarzyszyło jego pisaniu. Czytelnik (odbiorca) , czytając słowo ma poczucie bezpośredniego kontaktu z naturą i z piszącym , z jego indywidualnym spojrzeniem , które może potwierdzić i z którym może identyfikować się. To poczucie towarzyszy lekturze.

Znajduję tu podobieństwo do malarstwa współczesnego. Na przykład obrazy Rothko zawierają emocje utrwalone w materii obrazu. Jest wiele innych , podobnych przykładów. Znaki Kanji są więc dziełami sztuki malarskiej w nowoczesnym sensie. Są ponadto szczególnymi dziełami, bo odnajdujemy w nich zamknięte fragmenty rzeczywistości , podobnie jak w kawałkach bursztynu odnajdujemy zamknięte ciała żyjątek. Kiedy patrzę na znak 'wody' nieomal słyszę żywy plusk strumienia , a znak 'ognia' pozwala mi odczuwać jego żywioł (Tabela1). Domyślam się , że istnieje znak wody stojącej i wody płynącej leniwie, a jeśli ich brak, mógłbym pokusić się o ich stworzenie.

Tego rodzaju poczucie bliskości z naturą jest 'najdroższym skarbem' , a znaki te stają się 'najpiękniejszymi w świecie'. Rozumiem dlaczego Japończycy z takim uporem i trudem walczą o ten skarb.

Niektóre przykłady nie zawierają znaków Kanji. Wystarczy zapis fonetyczny słów japońskich ( i każdego innego języka ) , by ujawniło się wspólne wszystkim znaczenie.

Wieża Babel

Nasuwa się skojarzenie z Wieżą Babel , z obrazem podziału ludzkości na wiele grup językowych ale tu w sensie odmiennym , wręcz odwrotnym , pozytywnym. W zapisach widzimy identyczność odczuć niezależną od narodowości. Pomimo odmienności języków należymy do jednego rodzaju ludzkiego.

Pojawia się także znaczenie praktyczne proponowanego przeze mnie zapisu. Jeśli będziemy zapisywali naszą mowę fonetycznie , to nauka języków będzie łatwa przez to , że będziemy mieli bezpośredni dostęp do ich znaczeń , chociaż brzmią one w każdym języku inaczej. Skojarzenie znaczenia nastąpi bowiem natychmiast przy odczycie zapisu , bezpośrednio, a nie jak teraz , poprzez skomplikowany opis i wielokrotne powtarzanie.

To, co Japończycy przechowywali , kultywując sztukę pisania ideogramów, to jest możliwe teraz do uzyskania w prosty sposób dla wszystkich narodów.

1/ 'Ji – znaczy pismo' Krzysztof Tyczkowski , Masakatsu Yoshida , źródło 'Macworld' http://www.macworld.pl/artykuly/23553_3.html ( >>> cały artykuł )

Tabela1

Ogień

Woda

Tabela2

W przypadku francuskiego 'touche' tylko zapis fonetyczny przenosi subiektywne odczucie tuszu jako rzeczywistego obiektu. Zapis zgodny z pisownią pozostaje 'pusty' , został oznaczony znakiem 'x'.

W przypadku angielskiego 'high' jest podobnie jak dla francuskiego 'touche' , tylko zapis fonetyczny 'haj' przenosi subiektywne odczucie wysokiego obiektu. ( zapis 'high' jest 'pusty' i został oznaczony literą 'x' )

I znowu , podobnie jak w poprzednich przypadkach , negatywnie wyróżnia się zapis słowa 'book' zgodny z pisownią angielską

W tym przykładzie litery polskie okazują się niewystarczające dla zapisu fonetycznego. W angielskim 'mother' niezbędna jest modyfikacja litery 'd' oraz zaznaczenie , w formie kreski, ledwie słyszalnego 'r' na końcu. W rosyjskim 'mat' ( ze znakiem miękkim na końcu ) niezbędne jest zaznaczenie zmiękczenia na końcu słowa , znowu w formie kreski ale tym razem pionowej.

Na końcu słowa 'repose' , pomiędzy 'u' i 'z' słychać 'ł' , wymaga to korekty w zapisie w postaci małej kreski

Tu w słowie angielskim 'future' , korekty wymaga słabo słyszalne 'r' na końcu. Jak poprzednio widzimy na końcu mały , ukośny przecinek. Również w rosyjskim 'buduszczeje' na końcu 'szcz' , które jest miękkie , niezbędna jest korekta w postaci małej , pionowej kreski.

( brak wyrazistości rysunków wynika z wyświetlenia w mniejszej skali. Po ściągnieciu rysunków na pulpit można je wyświetlić w skali 1:1 i ich jakość ulegnie poprawie)

Powyższe przykłady pokazują , że do zapisu fonetycznego w językach innych od polskiego , wystarczający jest alfabet polski z drobnymi korektami w postaci dodatkowych znaków (kresek). W kolejnym kroku będę starał się stworzyć kompletną korektę dla angielskiego.

Warto też zauważyć , że nie jest możliwy zapis słów języka niemieckiego. Zapis słów niemieckich nie niesie ze sobą treści emocjonalnej. W praktyce oznacza to zakłócenie komunikacji międzyosobowej pomiędzy Niemcami. Ich mowa straciła swoją moc. Jest to przejaw ich upadku jako narodu o czym juz pisałem. Jest to zjawisko trwałe i spotka się z niepowodzeniem próba dalszego trwania ich bytu narodowego w oparciu o dotychczasowy język. W tej sytuacji jedyną dla nich możliwością jest emigracja do innych kultur. ( porównaj Teraz bliżej , gdzie piszę o nowym miejscu dla Niemców na terenie Indonezji).