29-12-2013 2:45

JP2 Encyklika ECCLESIA DE EUCHARISTIA

Od razu , na wstępie warto przypomnieć deklarację Wujka , bo to jest nasz punkt odniesienia :

”...żywot człowieka chrześcijańskiego na świecie nic nie jest innego, jedno ustawiczne żołnierstwo przeciw Czartowi, Ciału i Światu ... ( Jakub Wujek (1541–1597) - polski duchowny katolicki, jezuita, doktor teologii, rektor Akademii Willenskiej, autor przekłądu Bblii na język polski ) ( Wikipedia

W wypowiedzi Wujka mamy do czynienia z zagadką ( porównaj >>tutaj ) Zestawienie „czarta”( synonim diabła i szatana ale i słowo mające wydźwięk niechęci , „do czarta z nim” ) z „ciałem i światem”nie pasuje do siebie i rzeczywiście . Nie jest to wyliczanka „czart i ciało i świat” . Pierwsze jest oddzielone przecinkiem od „ciało i świat” . Wujek powiedział w istocie „przeciwko Czartowi czyli Ciału i Światu”, używając słowa „czart”w sensie przenośnym , w jakim my je rozumiemy , jako zło w ogólnym rozumieniu . Ostatecznie powiedział więc „przeciw Złu czyli Ciału i Światu”. Złem nazwał świat i ludzi (ciało) i zadeklarował swoją walkę przeciw ludziom .

ENCYKLIKA ECCELESIA DE EUCHARYSTIA

Jakiej jakości są teksty JP2 ? Wiemy już , że Karol Wojtyła vel Jan Paweł Drugi okazał się człowiekiem podły_8,8eee ( wyjaśnienie tej symbolicznej nazwy patrz „Encyklika Eclesium de Vivificantem” >> tutaj , pod koniec ) i jest to bardzo ważne ustalenie , które raz poczynione powinno być mu pamiętane , bo dysponując tak wypracowanym stanowiskiem mamy istotny dystans do wszystkiego , co opublikował czy powiedział . Daje nam to pewną swobodę dyskutowania , niezbędną przy takich dociekaniach . Dla niedowiarków będą kolejne przykłady jego manipulacji wzięte z kilku jego encyklik ( 1*) .

Spoglądamy do wnętrza Jan Paweł II ENCYKLIKA ECCLESIA DE EUCHARYSTIA ( >>tutaj )

początek cytatu>>

Encyklika Ecclesia de Eucharystia

ROZDZIAŁ IV

EUCHARYSTIA A KOMUNIA KOŚCIELNA

34. Zgromadzenie nadzwyczajne Synodu Biskupów w 1985 r. uznało «eklezjologię komunii» za centralną i podstawową ideę zawartą w dokumentach Soboru Watykańskiego II.67 Kościół pielgrzymujący tu na ziemi jest wezwany do podtrzymywania i pogłębiania zarówno komunii z Bogiem w Trójcy Jedynym, jak i komunii między wiernymi. W dążeniu do tego celu ma do dyspozycji Słowo i sakramenty, przede wszystkim Eucharystię, dzięki której Kościół «ustawicznie żywi się i wzrasta»,68 i w której jednocześnie sam siebie wyraża. Nie przez przypadek więc pojęcie komunia stało się szczególnym określeniem tego wyjątkowego sakramentu.

<<koniec cytatu( podkreślenia moje )

Tekst naszpikowany jest terminami z języka doktryny kościelnej . Już samo to czyni go niejasnym , bo wiele z tych terminów jest niejasnych , bez przesady można powiedzieć , że wszystkie . Przykładem niech będzie „kościół pielgrzymujący” , o którego znaczeniu można znaleźć sążniste artykuły czy słynna już Trójca Święta z jej tajemnicą , komunia , Eucharystia , te dwa ostatnie rozumiane na wiele sposobów .

A jednak , w tym fragmencie , który niejednego by zniechęcił do próby zrozumienia , pokusimy się tego dokonać . Nie będzie łatwo .

Skoro są tajemnice , to jest zagadka .

Jak zwykle w zagadce , mamy warstwę( nurt) domyślną, podpowiedzianą czytelnikowi i warstwę konkretną , znaną jedynie autorowi . Poznanie warstwy konkretnej , która jest ukryta , prowadzi do rozwiązania zagadki .

Warstwa domyślna

Przeskakując terminy niejasne i wyławiając to , co wydaje się zrozumiałe , można krótko ująć ten tekst tak . Kościół dąży do więzi z bogiem jak i więzi między wiernymi . Do tego ma narzędzia w postaci doktryny . Komunia jest wyjątkowym sakramentem .

Warstwa konkretna

W tym tekście występują obiekty niezdefiniowane lub o słabo określonym znaczeniu, obiekty i czynności i zjawiska i określenia oraz pojawiają się niewłaściwe związki wyrazowe . Obiekty takie to : "eklezjologia komunii" , "kościół pielgrzymujący" "kościół wezwany" "komunia z Bogiem" "Bóg w Trójcy Jedyny" "komunia między wiernymi" "Słowo" , "kościół żywi się i wzrasta" , "kościół sam siebie wyraża" , "eucharystia" . Poniżej zamieszczam znaczenia niektórych użytych terminów, które można znaleźć w słownikach (1*). Z racji wielu terminów wieloznacznych rozwikłanie tekstu stało się zadaniem trudnym , a przedstawienie tego jest rozwlekłe . Starałem się ułatwić zrozumienie używając barwnej czcionki oraz licznych podtytułów .

Pozorne synonimy

W tekście pojawiają się słowa , które rozumiane bywają jako synonimy , które jednak różnią się od siebie istotnie i JP2 wykorzystał to . Są to : centralny i podstawowy oraz podtrzymywanie i pogłębianie . Ponadto wykorzystał on znaczenie spójnika „i” w taki sposób , że te pozorne synonimy wydają się być połączone ze sobą , a one jednak wskazują , każdy z osobna na dalsze części zdania . Pokazuję to przez wyróżnienie kolorem słów powiązanych ze sobą w tym tekście .

34. Zgromadzenie nadzwyczajne Synodu Biskupów w 1985 r. uznało «eklezjologię komunii» za centralną i podstawową ideę zawartą w dokumentach Soboru Watykańskiego II.67 Kościół pielgrzymujący tu na ziemi jest wezwany do podtrzymywania i pogłębiania zarówno komunii z Bogiem w Trójcy Jedynym, jak i komunii między wiernymi.

Eklezjologia , to , jak wynika z nazwy nauka . Jednak ujęta w cudzysłów traci znaczenie nauki i określona zostaje tu mianem idei czyli myśli jakiejś , jakiejś koncepcji . Z tekstu wynika , ze jest to idea „centralna i podstawowa”i wydaje się , że jest to jedna idea . Jednak JP2 mówi o dwóch ideach . Jednej centralnej i drugiej podstawowej .

To co podstawowe , stanowi podstawę i wszystko inne zostaje na tym zbudowane . To , co centralne , znajduje się w centrum i wszystko inne zostaje ubudowane dookoła tego czegoś . Różnica jest ogromna .

Komunia to nie połączenie jak mylnie niektórzy sądzą ( pozór taki może stwarzać pochodna komunikacja ) ale to jest dzielenie się czymś . Kiedy coś dzielimy z kimś to powstaje wspólnota i więź wspólnotowa np. wspólnota majątkowa. W tekście jednak komunia pojawia się w dwóch znaczeniach wyróżnionych formami „komunia z”i „komunia między”-różnice poniżej ,

Bóg w Trójcy jedyny

„Bóg w Trójcy jedyny”, to zagadka o trzech osobach w jednej łudząco podobna do zagadki o dwóch osobach w jednej ( >>tutaj ) . W Trójcy występują Chr. jego Ojciec i Duch Święty , sprawca ciąży Marii , matki Chr. Skoro było sprawstwo ciąży , to musiał być mężczyzna o imieniu Duch i przydomku „święty”( w staropolszczyźnie oznaczało mocny ; nazwisko Duch jest nawet obecnie spotykane ) . Skoro tak , to ten Duch był ojcem ale był też synem swojego ojca , no i mamy trójcę , trzy byty w jednej osobie . Skoro Chr jest postacią literacką , to i jego ojciec również . Trójca Święta uczyniona bogiem jest bogiem fikcyjnym . Całe to rozumowanie jest potrzebne do ustalenia ważnej kwestii . Mianowicie wspólnota z bytem fikcyjnym nie jest możliwa .

Komunia z

Podtrzymywanie idei komunii z bogiem fikcyjnym ( Trójca) służy oddzieleniu ludzi od Boga Stwórcy , służy przekierowaniu ich uwagi w niewłaściwym kierunku i to oddzielenie jest ideą podstawową kościoła . Po oderwaniu ludzi od Boga Stwórcy stają się oni podporządkowani kapłanom katolickim . Ta „komunia” czyli wspólnota jest równie pusta jak sam ten bóg .

Komunia między ( wiernymi ) . Czarni swoimi działaniami wprowadzają zamęt ( np. niszczenie obiektywizmu >>tutaj ) i oddalają ludzi od siebie ( patrz wyniki badań Profesora Krzemińskiego >>tutaj ) . Tym samym niszczą to , co wspólne . Podział jest dla nich korzystny , bo zatomizowanym tłumem łatwiej jest rządzić . Powyżej mieliśmy „komunię z” , a tutaj pada termin „komunii między”. Wspólnota ludzi jest niszczona , niszczone i uniemożliwiane są więzi i to oznacza „komunię między wiernymi”( wierni są wspólni nie razem ale każdy ze sobą pomiędzy drugimi ) . Tę komunię czarni pogłębiają i jest to idea centralna . Centralna dlatego , że bez podziału wierni byliby rozdyskutowani , krytyczni , wątpiący , jest to więc idea warunkująca . Na braku więzi niczego się nie stworzy ale w obecności tego braku wszystko staje się możliwe , staje się możliwa manipulacja.

„Kościół pielgrzymujący”(Kp). Terminowi temu próbuje się nadać wiele różnych znaczeń (2*) , my jednak , na potrzeby tego opracowania , ograniczymy się do pojęcia „pielgrzyma” , od którego ten termin bierze znaczenie: „podążający do miejsca kultu”. Wystarczy z, że ograniczymy się do samego podążania i mamy „kościół wędrujący”nie tyle skądś dokądś ile ruchomy w czasie lecz w sensie kształtujący się na pożądany przez hierarchów wzór , pogłębiający ten wzór niszczenie człowieka .

Kp tu na ziemi jest wezwany

No i „ten kościół pielgrzymujący tu na ziemi jest wezwany do ”.

My to rozumiemy „Kp tu na ziemi”, „jest wezwany do”, co podpowiada istnienie kościoła poza ziemią , jednak kto tak pomyśli , staje się wiernym . Nie ma innego bytu kościoła i dlatego w warstwie konkretnej mamy tu takie dwa zdania „ten kościół pielgrzymujący tu na ziemi jest”, „wezwany do”. Jeszcze jedna pułapka w tekście .

Środki do realizacji otumanienia

W dążeniu do celu kościół ma do dyspozycji NT i sakramenty , narzędzia zniewalania . Ma Eucharystię ( środek zniewalania szczególny) dzięki której kościół ustawicznie „żywi się i wzrasta”. To ostatnie tajemnicze , kolejna zagadka .

Eucharystia czyli opłatek jest jedzona ale to jest skojarzenie powierzchowne . Bo to nie żywi się wierny ale kościół . Kościół to oczywiste otumanienie , więc zjadanie opłatka czyli ciała Chr, potęguje otumanienie . Wzrost otumanienia jest wzrostem kościoła . Kiedy zjadasz opłatek , to milcząc , a nawet nie myśląc przy tym , potwierdzasz tym czynem , że ciało Chr. , poprzez wieki nie zepsuło się , bo gdyby zepsuło się , to nie wziął byś go do ust . I tym prostym aktem wierni potwierdzają istnienie „wiecznie żywego Chr.”Ten rytuał ma moc otumaniania rosnącego w miarę spożytej ilości .

Kp sam siebie wyraża

Jest „wyrażać się”w określony sposób , to o użytej mowie (wyrażać się górnolotnie, poetycznie , wyszukanie ). Wyrażać siebie używa się w sensie opowiadania o sobie ale nie mową , raczej gestem , ubiorem , zachowaniem , w sposób ekspresyjny , demonstrowanie stanów wewnętrznych lub przekonań . I to właśnie opisuje wyrażenie przeświadczenia o „wiecznie żywym Chr”, demonstrowanie tego poprzez zjedzenie opłatka ( kapłan zawsze podając go mówi : „ciało Chrystusa”, co dociera do świadomości wiernego ) .

Z uwagi na złożoność wywodu nie będę na koniec tworzył pełnego ujęcia warstwy konkretnej . Została ujęta w kolejnych etapach powyżej .

Cel

Cel nie zmienia się i jest w duchu Wujka , mamy do czynienia z niszczeniem świata i bytu człowieka , z walką . A więc po raz jest zagadka i złożony negatywny dla słuchacza skutek jej działania ( o zagadce porównaj >>tutaj ) .

Ponadto mamy tu prezentację ustaleń Soboru Watykańskiego II 67. Pokazane jest metodyczne dążenie do niegodziwego celu oddzielania ludzi od Stwórcy oraz także niegodziwego wprowadzania podziału między ludźmi . Robi się to przy pomocy NT i rytuału Eucharystii, uznanego za wyjątkowo ważny w podtrzymywaniu kultu bożka Chrystusa . Widać więc , że cała hierarchia kościelna jest zaangażowana w realizację tych celów . Tworzą więc porozumienie , wspólną sprawę i ponieważ szkodzą ludziom , to są grupą przestępczą . Przysługuje im wszystkim , każdemu z osobna , jeszcze większa miara podłości niż ta ustalona dotąd dla JP2 i wynosi ona podły_8,9e(9)e ( liczba „e”wynosi łącznie 10 co daje liczbę 8,9 razy 1 z liczbą zer równą 10 do potęgi 10 czyli 10mld ) , wszystkim z wyłączeniem kapłanów poniżej liczby 30 odprawionych mszy . Dla każdego kapłana w Watykanie miara ta wynosi podły_8,9e(10)e ( 8,9 razy 1 z liczbą zer równą 10 do potęgi 11 czyli 100mld ) . Dla obecnego papieża i siedmiu poprzedzających go miara ta wynosi podły_8,9e(11)e ( 8,9 razy 1 z liczbą zer równą 10 do potęgi 12 czyli 1000mld ).

1* Pojęcia

centralny - centralny środkowy, główny, kierowniczy.

Etym. - łac. centralis 'środkowy' od centrum 'środek' z gr. kéntron 'kolec; oścień; ukłucie; środek koła';

ekklesia - zrzeszenie wiernych wokół zbawiciela

eucharystia wg niektórych rel. chrześc. - chleb i wino, pojmowane jako sakrament ciała i krwi Chrystusa; komunia.

Etym. - gr. eucharistía 'dziękczynienie' z eucháristos 'miły; przyjemny; wdzięczny'; zob. eu-; cháris 'uprzejmość; łaska'.

eklezjologia - eklezjologia nauka o kościele i wszystkim wokół niego

idea - myśl; filoz. bezpośredni przedmiot myśli (poznania), pojęcie, wyobrażenie; myśl przewodnia, twórcza; główna tendencja utworu; pomysł, koncepcja; pojęcie abstrakcyjn

Etym. - późn.łac. idealis 'idealny' od łac. idea 'prawzór; idea' z gr. 'kształt; wyobrażenie' od ideín 'widzieć'.

komunia Kośc. rz.kat. (przyjmowanie) sakrament(u) ołtarza, eucharystia; część mszy.

Etym. - łac. communicare 'dzielić; brać udział' z communis 'wspólny; powszechny; ogólny; pospolity';

komuna zespół ludzi łączących się w celu współżycia na zasadzie wspólnoty majątku i pracy; wspólnota;

podstawowy - będący zasadniczym elementem , punktem wyjścia ; główny najważniejszy ;

wezwanie - pismo urzędowe ; apel odezwa ; nazwa , imię , tytuł np. kościół pod wezwaniem ; wezwać - zwrócić się do kogoś z apelem , zaapelować

wspólnota - wspólne cechy , posiadanie , uzytkowanie ; to co łączy , więź ( np. wspólnota przeżytych lat ) ; organizacja , społeczność - wspólne pochodzenie , wspólne życie , interesy, własność )

wyrażać się – mieć określony sposób wyrażania swoich myśli; wyrażać się górnolotnie, poetycznie , wyszukanie

wyrażać siebie - używa się w sensie opowiadania o sobie ale nie mową , raczej gestem , ubiorem , zachowaniem , w sposób ekspresyjny , demonstrowanie stanów wewnętrznych lub przekonań .

2* pielgrzym - odbywający wędrówkę do miejsca kultu