27-12-2013 0:55

JP2 – Encyklika CENTESIMUS ANNUS

Od razu , na wstępie warto przypomnieć deklarację Wujka , bo to jest nasz punkt odniesienia :

”...żywot człowieka chrześcijańskiego na świecie nic nie jest innego, jedno ustawiczne żołnierstwo przeciw Czartowi, Ciału i Światu ... ( Jakub Wujek (1541–1597) - polski duchowny katolicki, jezuita, doktor teologii, rektor Akademii Willenskiej, autor przekłądu Bblii na język polski ) ( Wikipedia

W wypowiedzi Wujka mamy do czynienia z zagadką ( porównaj >>tutaj ) Zestawienie „czarta”( synonim diabła i szatana ale i słowo mające wydźwięk niechęci , „do czarta z nim” ) z „ciałem i światem”nie pasuje do siebie i rzeczywiście . Nie jest to wyliczanka „czart i ciało i świat” . Pierwsze jest oddzielone przecinkiem od „ciało i świat” . Wujek powiedział w istocie „przeciwko Czartowi czyli Ciału i Światu”, używając słowa „czart”w sensie przenośnym , w jakim my je rozumiemy , jako zło w ogólnym rozumieniu . Ostatecznie powiedział więc „przeciw Złu czyli Ciału i Światu”. Złem nazwał świat i ludzi (ciało) i zadeklarował swoją walkę przeciw ludziom .

Jakie są teksty JP2 ? Wiemy już , że Karol Wojtyła vel Jan Paweł Drugi okazał się człowiekiem podłym ( patrz „JP2 mistrz zamętu i niszczenia” >> tutaj ) i jest to bardzo ważne ustalenie , które raz poczynione powinno być mu pamiętane , bo dysponując tak wypracowanym stanowiskiem mamy istotny dystans do wszystkiego co opublikował czy powiedział . Daje nam to pewną swobodę dyskutowania , niezbędną przy takich dociekaniach . Dla niedowiarków będą kolejne przykłady jego manipulacji wzięte z kilku jego encyklik ( encyklika – orędzie papieskie do hierarchii kośc. i wiernych, w sprawach wiary i moralności, mające charakter ogólniejszy niż bulla ) .

Spoglądamy do wnętrza tekstu :Jan Paweł II ENCYKLIKA CENTESIMUS ANNUS ( >>tutaj )

początek cytatu>>

ENCYKLIKA CENTESIMUS ANNUS

w setną rocznicę encykliki

Rerum novarum

Ku „rzeczom nowym” naszych czasów

12. Rocznica encykliki Rerum novarum nie zostałaby należycie upamiętniona, gdyby zabrakło odniesienia jej do sytuacji dzisiejszej. Sama zresztą treść Dokumentu skłania do rozważenia go pod tym kątem, jako że zawarty w nim opis sytuacji historycznej oraz przewidywania okazały się w świetle tego, co nastąpiło później, zaskakująco trafne.

<<koniec cytatu( podkreślenia moje )

Rerum novarum znaczy „rzeczy nowe”, a Centesimus annus to „setna rocznica”. Tytuł zapowiada ważkie dla współczesności rozważania . Tekst jest niejasny , co wskazuje na zagadkę .

Jak zwykle w zagadce , mamy warstwę( nurt) domyślną, podpowiedzianą czytelnikowi i warstwę konkretną , znaną jedynie autorowi . Poznanie warstwy konkretnej , która jest ukryta , prowadzi do rozwiązania zagadki .

Warstwa domyślna( podpowiedziana )

Z okazji rocznicy Encykliki spoglądamy na nią z dzisiejszego punktu widzenia , szczególnie że opis historyczny w niej zawarty i przewidywania okazały się trafne , co podnosi jej wartość , bo wskazuje na jej aktualność .

Żeby warstwa domyślna pokrywała się treścią oryginału , to ta powinna zostać ujęta jaśniej , chociażby jak poniżej - widać że można prosto i jasno :

Upamiętnienie Encykliki jest tego warte , ponieważ zawarty w niej opis sytuacji historycznej oraz przewidywania przyszłości okazały się szczególnie trafne , więc bez podkreślenia tej trafności upamiętnienie to straciłoby na wartości . Najkrócej zaś : doniosłość Encykliki wynika z jej aktualności oraz trafności opisu przeszłości , warto więc utrwalić pamięć o niej .

Warstwa konkretna

Z wielu przykładów z NT ( >>tutaj ) wiemy , że błędy stylistyczne zawsze były punktem rozpoznawczym zagadki , czyli że te błędy nie są przypadkowe . I tutaj mamy taki punkt czyli upamiętnienie rocznicy czyli dnia(!) a nie Encykliki . Trzymamy się tego i konsekwentnie dążymy do zrozumienia dosłownego .

Kluczowe słowa użyte w tekście ; słownik PWN Języka Polskiego :

upamiętnić - czynić coś pamiętnym , utrwalać w pamięci , we wspomnieniu ; zapisywać coś dla pamięci potomnych; „Tablica upamiętniająca ważne wydarzenie” .

odnieść - zastosować do kogoś czegoś , przypisać komuś, czemuś, powiązać z czymś

rocznica - dzień przypadający dokładnie w jakimś czasie po jakimś fakcie, zdarzeniu

sytuacja - zespół okoliczności ,w których ktoś się znajduje, coś się dzieje

Pierwsze zdanie zdaje się mówić o upamiętnieniu encykliki R.N. ale dosłownie mówi o upamiętnieniu "rocznicy" czyli dnia(!) we współczesności . Dziwne to ale możliwe , że autor ten konkretny dzień postanowił wyznaczyć do zapamiętania . Ale to "upamiętnienie" polega , jak stwierdził na odniesieniu "jej" do sytuacji dzisiejszej ( można upamiętniać różnie ; słówko "jej" wskazuje rocznicę ) czyli na powiązaniu rocznicy ( nie encykliki) z sytuacją dzisiejszą . Chociaż to karkołomne , zdanie mówi o powiązaniu dnia dzisiejszego ( rocznica) z sytuacją dnia dzisiejszego . Powiązanie istnieje , sytuacja dnia dzisiejszego jest w dniu dzisiejszym . Mówiąc dzień dzisiejszy , mamy często na myśli ogół warunków np. "dzień dzisiejszy nie był lekki " . Mogę więc powiedzieć "dzień dzisiejszy jest dzisiaj " ( na przykład , po przykrym dniu powiem z westchnieniem znużenia „ach ten dzisiejszy dzień , jaki dzisiaj mieliśmy”) . Dokonaliśmy powiązania oraz przez powtórzenie dokonaliśmy „upamiętnienia”. Powtarzanie ugruntowuje pamiętanie jest więc upamiętnianiem .

Kontynuujemy . Kolejne zdanie : „ Sama zresztą treść Dokumentu skłania do rozważenia go pod tym kątem , jako że zawarty w nim opis sytuacji historycznej oraz przewidywania okazały się w świetle tego, co nastąpiło później, zaskakująco trafne.”.

Później nastąpiło to , co nastąpiło czyli upamiętnienie dnia dzisiejszego w sensie jak wyżej .( to upamiętnienie nastąpiło pomiędzy zdaniem pierwszym a zdaniem drugim, i dokonało się , kiedy w pełni zrozumieliśmy treść zdania pierwszego, więc możemy kontynuować „pod tym kątem” ) .

Kontynuujemy więc „pod tym kątem” . Zdanie „dzień dzisiejszy mamy dzisiaj” rozumiane jako „mamy to co mamy”ukazuje tamte treści, w szczególności „przewidywania” jako „zaskakująco trafne”, jakie by one nie były , a więc zupełnie dowolne .

Cel

Pozostaje nam pytanie o cel . W tym przypadku jest to kpina z powagi dążenia świata ku rzeczom nowym . Świat rozwija się , chce to robić , chce się doskonalić . JP2 postępuje w duchu Wujka i jeśli nie może zepsuć dużo bardziej niż zwykłą zagadką , to pozwala sobie dodatkowo choćby na ukrytą kpinę , co daje mu oczywistą satysfakcję i poczucie siły . Jest to zagadka , której nie rozwiążą , bo się nie odważą podążyć za wątpliwościami ( o czerpaniu siły z nierozwiązania zagadki >>tutaj ) .

Oczami wyobraźni widzi zadumane nad tekstem tłumy i cieszy się swoją zabawką , którą im rzucił jako przynętę . Jajko niespodzianka bez zawartości . Radość była podwójna .

O ile poprzednia „psujka”( >>tutaj ) była kalibru najcięższego z możliwych , co doprowadziło nas konsekwentnie do nazwania JP2 człowiekiem podłym , to tutaj mamy do czynienia z drobnym żarcikiem trefnisia , z małą przekąską , ze słodką „kremówką”.