25-03-2011 22:40

Szkodliwe odpadki

Działalność wg Polskiej Klasyfikacji Działalności ( >>tutaj )

38.22. PRZETWARZANIE I UNIESZKODLIWIANIE ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH 38.22.Z

Podklasa ta obejmuje przetwarzanie i unieszkodliwianie odpadów niebezpiecznych, włączając substancje wybuchowe, utleniające się, łatwopalne, toksyczne, drażniące, szkodliwe, rakotwórcze, żrące, zakaźne oraz pozostałe substancje i środki szkodliwe dla zdrowia ludzkiego i środowiska, w celu dalszego ich zagospodarowania.

Na stronie dotyczącej problemów z PCB ( >>tutaj ) , dowiadujemy się jakie problemy mamy współcześnie z toksycznymi odpadami . To prowadzi do wniosku , że należy zmienić myślenie o produkcji w ogóle i o tym poniżej ale najpierw o tym , co mamy obecnie .

W opracowaniu A.Grochowalski NOWOCZESNE METODY TERMICZNE UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH – Politechnika Krakowska ( >>tutaj ) opublikowanym na stronie o PCB w dziale Technologie ( >>tutaj ) czytamy :

<<początek cytatu

W krajach Europy Zachodniej problem zagospodarowania pozostałości po spaleniu odpadów rozwiązuje się w praktyce na dwa sposoby:

Pierwszy z nich polega na utwardzeniu popiołów w kompozycjach cementowych czyli zestaleniu i składowaniu tak przetworzonych pozostałości w postaci bloków na wysypiskach komunalnych. Kompozycje cementowe można też wykorzystać do budowy dróg, głębokich fundamentów oraz obudowy wysypisk komunalnych tak, jak choćby w Austrii.

Jest to procedura stosowana w praktyce od wielu lat, ale wciąż kontrowersyjna ze względu na niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą proces korozji konstrukcji betonowych, ścieranie się powierzchni dróg betonowych oraz wymywanie się substancji toksycznych. W niektórych przypadkach kształtki cementowe pokrywa się warstwą hydrofobową, np. smołą. Jest to jednak kosztowne i pracochłonne, a warstwa smoły po latach przestaje być szczelna.

Sierhuis i in. zaproponowali, zbadali i wdrożyli do praktycznego stosowania wykorzystanie popiołów ze spalarni AVI w Amsterdamie do wypełniania asfaltów. Asfalty, jako substancje całkowicie hydrofobowe, zabezpieczają zawarte w kompozycjach cząstki popiołów przed kontaktem wody z ich powierzchnią, a tym samym z możliwością wymycia jakichkolwiek zanieczyszczeń. Asfalty te stosuje się do budowy spodnich warstw dróg w Holandii oraz w Niemczech. Warstwy wierzchnie, ścieralne, nie zawierają popiołów ze spalarni.

<<koniec cytatu

Metoda powyższa nie jest dopuszczalna , bo wprowadza z powrotem do środowiska trujące związki .Jeśli coś może się uwolnić , to się uwolni . Skoro nie można zlekceważyć odpadów szkodliwych , projektujmy rzeczy tak , by tych szkodliwych składników były pozbawione lub żeby możliwe było ich unieszkodliwienie po zużyciu rzeczy , bez względu na koszty .

Jeżeli koszt unieszkodliwienia jakiegoś odpadu uwzględnimy w koszcie jego produkcji , to może się okazać , że nie warto tego czegoś produkować , a już na pewno nie w taki sposób . Projektujmy więc nie tylko wyrób ale także łącznie z nim jego całkowitą likwidację po zużyciu . Jest to wymóg absolutnie niezbędny . Do kalkulacji wartości wyrobu dodajmy zaprojektowane koszty likwidacji .

Od jakiegoś czasu widoczna jest taka tendencja w myśleniu o produkcji , jednak jak zwykle wielu to lekceważy , kierując się tylko zyskiem . Niedopilnowanie tego jest zagrożeniem naszego bytu i dlatego jest czynieniem zła działanie , omijające wymóg produkcji z jednoczesnym dokładnym planowaniem likwidacji wyrobów zużytych . Osoby , które będą takie zło czyniły czy do niego namawiały lub będą lekceważyły wyrażane przez drugiego ostrzeżenia w tym zakresie , zostaną osądzone według PRAWA , jako czyniące zło .

Skomplikuje to na pewno proces produkcji , bo przedłuży go o szukanie zastępników dla niektórych materiałów , jednak jest to konieczne . Przy okazji problemów z PCB ( >>tutaj ) widać niezbędną konieczność skupienia w przyszłości uwagi na tym celu . Są to silne argumenty dla nieprzekonanych . Porównaj też dane o katastrofie w Seveso , kiedy to uwolnienie 2,5 kg (!) substancji naraziło życie dziesiątków tysięcy ludzi ( >>tutaj ) .