Leonardo da Vinci

Madonna Litta
c. 1490-91
Tempera on canvas, transferred from panel
16 1/2 x 13 in. (42 x 33 cm)
Hermitage, St. Petersburg

Zgodziła się kiedyś na to, by zaistniał w niej i by ukształtował się w niej. Teraz, w tej chwili, cieszy ją, kiedy mały ssie jej pierś.

Proces wzrostu i czerpania z jej ciała trwa nadal.

Włosy upinała starannie obwiązując je delikatną, przywiezioną z dalekiego kraju, cudowną tkaniną. Jej ozdobny koniec opuściła potem swobodnie, by był widoczny dla każdego, kto wejdzie do pokoju - tak sobie to wymyśliła.

Upinała włosy, poszukując w sobie zgody dla ich ostatecznej linii i dla solidności swego dzieła. W końcu, widząc łagodność upiętego i otoczonego chustą łuku, poczuła zadowolenie a potem spokój: ' - Tak będzie dobrze' - stwierdziła, po czym wzięła małego na ręce i przystawiła go do piersi.

Jedną rękę podłożyła pod jego plecy a drugą ujęła go troskliwie od spodu na wygiętej łukiem dłoni. '- Tak mu będzie dobrze' - pomyślała, czując pewność uchwytu:

Cień pokrywający jej szyję odznacza się nad linią sukienki łagodnym łukiem i swoim kształtem dopełnia tego wszystkiego, co dotąd zrobiła. Światło, które jest sprawcą tej gry cienia, potwierdza spływającą z góry przychylność dla jej osoby.

Wszystko układa się według przejrzystego wzoru wsparcia dla niej i dla małego.

Tkanina, którą jest okryta jest niebieska. Jest to kolor męskiego oddziaływania, którym on okryje się w przyszłości.